Όχι για μένα, για τη φουκαριάρα τη αδερφή μου...

Ο γιος μου έχει ήδη 4 μήνες στο σχολείο, στην πρώτη δημοτικού, κατα πολλούς τη δυσκολότερη τάξη μιας και τα παιδιά απο τα παιχνίδια, αρχίζουν το ιάβασμα, μια έννοια εξαιρετικά δυσκολη για εκεινη την ηλικία. Ο γιος μου είναι έξυπνος, αλλά δυστυχώς ειναι τεμπελάκος. Αν δεν ασχοληθώ επισταμμένα κάθε μέρα με το να διαβάσει αλλά και να συμμαζέψει τα ββλία του, είναι ικανός (οπως και έχει κάνει άλλωστε) να πάει την άλλη μέρα στο σχολείο παντελώς αδιάβαστος, χωρις βιβλία και τετράδια, με άδεια τσάντα!!!

Μια φορά του είπα οτι αν δεν διαβάσει, την άλλη μέρα δεν θα τον στείλω σχολείο, αλλά να δουλέψει στην οικοδομή... Δεν πείστηκε! Προτίμησε την οικοδομή!!! Οτι και να του πω δεν κατάφερα να ισοσκελίσω την επιθυμία του να μην διαβάσει !

Με τον καιρό και με αμέτρητες ώρες προσπάθειας τα καταφέραμε, και εγώ όντας περήφανος μπαμπάς για την πρόοδο του γιου μου, του πήρα υπολογιστη για τα Χριστούγεννα...
ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ !!!

Περιττό να σας πω οτι για 15 ημέρες σχεδόν δεν ξεκόλησε απο τον υπολογιστή!
Ετσι αναγκαστικά το κλέιδωσα, και του είπα οτι θα ανοίγει μόνο Σαββατοκύριακα, και αφού έχει διαβάσει τα μαθήματά του την Παρασκευή το απόγευμα, ετσι ωστε να μπορεί να τον ευχαριστηθεί. Ενοιοτε θα του τον άνοιγα και μεσοβδόμαδα, σε καμια αργία, απεργία, γιορτή κτλ....

Τις τελευταίες μέρες είχαμε πάλι παλινδρόμηση (και εν μέρει δικαιολογημένα με τόσα που περάσαμε) στην φάση του "βαριέμαι και δεν διαβάζω, παω αδιαβαστος κτλ..
Όμως και πάλι μπήκαμε σε πρόγραμμα.. και σήμερα, αφου ο γιος μου έχει κανει μια ψεφτοπροσπάθεια για να διαβάσει, μου το ξεφουρνίζει:
- Μπαμπά, θέλω να παίξω computer
- Οχι αγάπη μου ειπαμε δεν ανοιγουμε computer μεσα στην εβδομάδα..
- Καλα, να παίξει τότε η αδερφή μου???
Αντε καλα λεω απο μέσα μου, ας τσιμπήσω να δω που το παει...
-Οκ, μωρό μου να παίξει.. εσυ όμως οχι. Εντάξει?
-Εντάξει μπαμπα, αλλά εγω θα την βοηθάω στα δύσκολα, εντάξει?
-Εντάξει,  λεω και κρατιέμαι απο τα γέλια.
-Αλλα όμως αφου φάει το φαι της.

(Η κόρη μου είναι απο τα άτομα που μπορεί να τρώνε και μία ωρα μια μπουκιά φαι...)
Μετα απο λίγο ακου τον γιο μου..
-Αντώνια! Ελα να φας!
(Ησυχία....)
Σε λίγο ακουω..
-Μπαμπάααααααααααααααααααααααααα ......
-Τι έγινε?
Ο Μάριος με χτύπησε στο κεφάλι!
-Οχι μπαμπά δεν την χτύπησα, την εκανα μια έτσι, γιατί δεν τρώει το φαί της
(Βρε μπράβο ενδιαφέρον για να φαει η αδερφή του !!! )
(Ησυχία....σε λίγο...)
 -Μπαμπά, επειδή η Αντώνια αργει, δεν μου ανοίγεις τον υπλογιστή να τον έχουμε έτοιμο για να παιξει??
Ε ρε μπαγάσα λέω τι άλλο θα ακουσω...
Να μην σας τα πολυλογώ, η ώρα περνάει και η στιχομυθίες του γιου μου συνεχίζουν...Και φυσικά η στρατιωτική του πειθαρχία στην οποία επιβάλει στην αδερφή του να φάει το φαι της για να παίξει αυτή κι αυτος να την βοηθάει!
Στο τέλος τον ρωτάω
-Βρε αγόρι μου, γιατί δεν λές οτι θέλεις να πάιξεις εσυ, για να σου ανοιξω το computer?
- Μπαμπά, θέλω να το ανοιξεις δεν το αρνούμαι, αλλά ΟΧΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΗΜΕΝΗ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ!!!!
....Νο comment! Με γείωσε και του τον άνοιξα (για μισή ώρα)!!!!