Ξενύχτια...

Μια βδομάδα μετά λοιπόν και σας γράφω, άσχημα ξενυχτισμένος απο το ετήσιο μου συμβόλαιο με το ξενύχτι στη δουλειά...

Μια πανέμορφη μέρα η χτεσινή που ξημέρωσε για μένα στις 07:30 και ακόμη δεν έχει δύσει 32 ώρες αργότερα... Την περνώ υπέροχα, σπάζοντας το κεφάλι μου να βρώ λύσεις στη δουλειά, και πίνοντας πολλούς καφέδες, που, στοίχημα οτι σε 3 μέρες θα μου έχουν τινάξει το στομάχι για ακόμη μια φορά στον αέρα... IT JUST DOESNT GET ANY BETTER THAN THIS!!!!
Και φυσικά μη περιμένετε οτι θα ακούσω τουλάχιστον ενα μπράβο ή κάτι τέτοιο.... οοοοοοχι... αυτά ενονούνται!!! 

Και μη νομίζεται οτι κανεις βάζει μέσα στην εξίσωση οτι έχω και οικογένεια.... οοοοοοχι! Τέτοιες μέρες η γυναίκα μου είναι χοίρα και τα παιδιά μου ορφανά!!!

Και μη νομίζετε οτι κάποιος έστω μου έφερε κατι να φάω.... οοοοοοοοχι!! ΔΙΑΙΤΑ!!!!


Και μη νομίζετε οτι η γυναίκα μου καταλαβαίνει την κατάσταση και συμπάσχει μαζί μου.... οοοοοοοχι! Οι υποχρεώσεις μου στο σπίτι παραμένουν στο ακέραιο...

Και μη νομίζετε...αλήθεια γιατί τα νομίζετε ολα αυτά???
Τέτοιες  μέρες να σας πω την αλήθεια θα ευχόμουν να ήμουν κάτι απο τα παρακάτω...

μετανάστης, ναύτης, φαντάρος, μαθητής, φοιτητής, πολιτικός, μοναχός, μπακούρι, οτιδήποτε εκτός απο αυτό που είμαι...

Κι όσο θυμάμαι οτι κάποτε τα ξενύχτια τα επιζητούσα......
ΚΡΕΒΒΑΤΑΚΙ ΜΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ!!!!