Και τα μυαλά (ποια μυαλά?) στα κάγκελα!

 Χμμμ, πως να σας το αρχίσω χωρίς να αρχίσετε να με ζητωκραυγάζετε οι μισοί και να μην με ξαναδιαβάσετε οι υπόλοιποι??? 

Ειμαι ΠΑΟΚ... Για την ακρίβεια και για να χρησιμοποιήσω τον ακριβή ορισμό, είμαι τρελό Παόκι!!!

Θυμάμαι σαν χτες χωρισμενοι στα δυο στο δημοτικό, ανάμεσα στα συνθήματα τύπου "Αγόρια ιππότες, κορίτσια μάυρες κότες" να φωνάζουν μερικοί το Παλιά Αποχωρητήρια Ορίστε Κατουρήστε... τα άρχικά του ΠΑΟΚ που τότε πήρε το πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο, και οι υπόλοιποι δεν μπορούσαν να το χωνέψουν με τίποτε....

Τα χρόνια πέρασαν, η σχέση μου με το ποδόσφαιρο έγινε όπως η σχέση μου με την Μαγαδασκάρη, (δεν υπήρχε απλά)... Παρακολουθούσα απο πολύ μακριά και πολύ πολύ διακριτικά απ' εξω εξω, τα τεκτενόμενα..

Enter 2003. Γύρισα μετά απο χρόνια απο την Αγγλία, και επιασα δουλειά στην οποία πήγαινα με δικό μου πλέον αυτοκίνητο. Τα χιλιόμετρα αρκετά, και κάπου εκεί άρχισα για πρώτη ίσως φορά στη ζωή μου να ψάχνω στα ερτζιανά μια συχνότητα να μου κρατάει παρέα... Βλέπετε ηταν και το κασετόφωνο χαλασμένο...

Κάπου εκεί κόλλησα με μερικά πρωινάδικα στα FM που τυχαινε να είναι απο Αθλητικο ραδιόφωνο.. Σιγά σιγά άρχισα να εξικοιώνομαι με το άθλημα και πάλι, και να μαθαίνω απο την αρχή ξανά τα της Ελλάδος....

Μετά άλλαξα δουλειά, και εκεί έγινε ο μέγας χαμός...
Το ραδιόφωνο είναι πλέον μόνιμα ανοιχτό σε αθλητικά FM.. Τις πιο πολλές φορές δεν το ακούω, δεν το προσέχω καν! Αλλά υπάρχει εκεί για να εκνευρίζει τους γύρω μου...
"Κλείστο παι αυτό το ρημάδι! Πως μπορείς και δουλεύεις με αυτο τον ζουρνά?" Ειναι δύο απο τις μόνιμες καντάδες που μου σέρνουν οι γύρω μου...
Αλλά αυτό δεν είναι το πιο αστείο..
Στη δουλειά μαζευτήκαμε Παοκτσήδες, Αρειανοί, Ακετσήδες, Ολυμπιακοί, Απόλλων Καλαμαριάς...και ο άσχετος Παναθηναικός στο που και που..  Ο χαμός ο μέγας... Υγειής χαβαλές, και κουρδισμα καθημερινό... Παίζαμε μεταξύ μας? Την επόμενη μέρα ανυπομονούσαμε να πάμε στη δουλειά... ΤΟ απίστευτο μπατιρντί...


Μη με παρεξηγείτε... δεν είμαι πορωμένος, και ειδικά με αυτά που βλέπουν τα ματάκια μου να γίνονται στον άμοιρο τον Ελληνικό αθλητισμό (για να μη βάλω μονο το ποδοσφαιρο) δεν αξίζει να χαλάει την καρδιά του κανένας μας..
Πάντως...
Αν δεν υπήρξατε ποτέ σας οπαδός, κερδίσατε πολλές μέρες και νύχτες πνευματικής ησυχίας.. αλλά χάσατε όλον αυτόν το γλυκό χαβαλέ που, πως να το κάνουμε, ομορφαίνει κι αυτό τη ζωή, με τον δικό του ξεχωριστό και μοναδικό τρόπο...